Muzodag 8: De muzodag

Ochtend

Vandaag was het eindelijk de grote dag waar we al bijna een week voor bezig waren. We hebben de ochtend gestart met nog eens na te kijken of we alles zeker bij hadden om alle opdrachten tot een goed einde te brengen. En dan was het op weg richting de Sint-Victor school!

Daar aangekomen werden we elk naar het juiste klaslokaal geleid en kregen we enkele spreuken die opgehangen moesten worden in en rondom de klas. Daarna gingen we met zijn allen naar de sporthal om de kinderen te ontvangen met een toneeltje.

Eerste keer spelen

Na de speeltijd was het eindelijk het grote moment om onze monopoly uit te testen. We startten met de kinderen warm te maken door te vertellen dat we erg veel plezier gingen maken om de pleziermeter weer volledig te vullen. Daarom gingen we een spel spelen. We bevraagden de voorkennis en merkte wel dat er al veel kinderen zijn die monopoly kende. Zo wisten we wie we bij wie moesten plaatsen. Daarna kregen de leerlingen een gekleurde strook papier die hen indeelde in verschillende groepen.

Daarna legden we de spelregels kort uit en kregen de leerlingen de opdracht om een originele naam voor hun pion te verzinnen. Eens dit voor elke groep in orde was, koos één iemand van ons een pion met de ogen dicht. Nu kon het spel echt beginnen. Vanaf dat een groepje op een opdracht kwam, ging één van ons 3 met hen mee om de opdracht kort te begeleiden. Zo gingen we altijd met groepjes mee om de opdrachten kort op te starten en daarna gingen we bij alle groepjes om beurt kijken hoe de opdrachten verliepen. We hadden wel duidelijk gezegd dat ze één van ons 3 moesten roepen als ze klaar waren zodat wij konden zeggen of ze hun opdracht goed uitgevoerd hadden. Pas vanaf ze de opdracht goed hadden uitgevoerd, konden ze geld verdienen met hun grond.

De opdrachten verliepen heel goed, maar bij sommigen was er wel een korte uitleg nodig voor de kinderen konden starten. Dit is iets wat naar een andere keer wel verbeterd moet worden. Dit zouden we kunnen doen door meer stappen in te plannen maar hierdoor zouden we de kaarten iets groter moeten uitwerken. Ook zou er een iets betere instap moeten zijn zodat de leerlingen meer geprikkeld worden, nu was dit maar heel miniem waardoor de kinderen moeilijk op gang kwamen.

Voor de rest liep alles heel vlot. We waren alle drie erg flexibel en sprongen in waar nodig. Er was altijd één iemand bezig met de begeleiding van het spel (als dit nodig was) terwijl de anderen de overige groepen aan het begeleiden en beoordelen waren. Ook was het spel perfect getimed. Alle opdrachten waren uitgevoerd binnen de tijdslimiet van 75 minuten. Als laatste kozen we de winnaar (de groep met de meeste kaarten) en vroegen we aan de kinderen om op de foto te gaan in een pose die vertelde hoe zij het spel vonden.

Middagpauze

Net voor de middagpauze deden we nog een kort toneelmoment waarbij al het magische zand verzameld werd. Zo zaten we toch al halverwege maar moesten we in de namiddag toch nog heel veel plezier maken om de koker toch volledig te kunnen vullen.

Ook was er een kort evaluatiemoment van de lectoren. Over het algemeen kregen we erg positieve commentaren maar moesten we er op letten dat we bij het vullen van de pleziermeter echt alle klassen betrokken. Ook moesten we er op letten dat we niet alles als super goed mochten bestempelen. We moeten soms kritisch zijn en durven vragen naar betere resultaten als we weten dat ze beter kunnen. Wat we zelf ook opmerkte was, is dat onze beeldhoek te klein was waardoor we nog een tweede hoek voorzien hebben zodat iedereen genoeg ruimte had om beeldend te werk te gaan.

Tweede keer spelen

De tweede keer gingen we eigenlijk op dezelfde manier aan de slag als de eerste keer. Joke nam weer het woord en legde het spel kort uit. Daarna gingen we ook weer flexibel aan de slag met de groepjes. Zo nam ik weer de groepjes die media hadden voor mij omdat ik het beste met media overweg kan. Nu hadden we ook genoeg ruimte voorzien om met 2 groepen beeldend aan het werk te gaan. Ook vroegen we aan deze groep weer voor een foto als een kort evaluatiemoment.

Evaluatie

Daarna gingen we over naar het verdiepend evaluatiemoment aan de hand van een kleurenwaaier die ik gemaakt had. Met deze evaluatietechniek is het de bedoeling dat de leerlingen een kleur kiezen en vertellen waarom ze voor die kleur gekozen hebben. Zo koos ik voor de kleur rood omdat dit de kleur van de liefde is en ik echt hield van de toffe activiteiten die ik mocht doen met hen. Ook vond ik het heel leuk dat iedereen het leuk vond om het spel te spelen.

In het begin verliep het evalueren een beetje moeilijk omdat de leerlingen hun lievelingskleur kozen omdat ze dat een leuke kleur vonden en ze het spel ook leuk vonden. Door een beetje door te vragen naar welke hoek/activiteit ze het leukste vonden en waarom, begonnen de anderen ook wel meer te vertellen. We vroegen ook verder naar dingen die ze het minste vonden zodat we wisten wat we eventueel moesten aanpassen. Hier kwam vooral hetzelfde uit de bus, namelijk dat ze de beeldhoek het leukste vonden omdat ze daar hun fantasie echt de vrije loop konden laten gaan. Als we vroegen of er iets was wat ze moeilijker of minder vonden, kregen we alleen als antwoord: alles was leuk! Zelfs na dat we de vraag verschillende keren gevraagd hadden. Dit vonden we erg leuk om te horen, maar zelf hadden we wel nog enkele kleine dingen die aangepast zouden moeten worden:

• Zoals eerder vermeld moeten we een grotere beeldhoek voorzien zodat er meer dan één groepje aan de slag kan. Nu hadden we dit opgelost door een tweede beeldhoek te maken, maar één grote beeldhoek was beter geweest want nu lag al het beeldmateriaal verspreid over het lokaal.
• Ook zouden we meer opbouw in de opdrachten moeten steken zodat de kinderen beter geprikkeld worden en meer fantasie kunnen gebruiken. Ook zou er meer structuur in de kaarten moeten zitten zodat de leerlingen meer zelfstandig aan de slag kunnen. Nu moesten we wel nog heel wat sturing geven, maar eens de leerlingen opgestart waren, konden ze wel zelfstandig verder.
• Ook waren we vlug blij met de resultaten terwijl we wel wisten dat het nog beter kon. Daarom zouden we ook nog extra moeten stimuleren zodat de leerlingen echt beter willen doen.
• Als laatste hadden we ook een plaats moeten voorzien waar geld en grondkaarten gelegd konden worden zodat het overzicht bewaard werd. Nu werd dit vastgehouden door groepsleden en werd het erg chaotisch om boetes te betalen aan elkaar.

Maar er zijn ook enkele dingen die we erg goed gedaan hebben:

• Zo hebben we heel flexibel ingespeeld op de situatie doordat we allemaal de opdrachten erg goed begrepen, konden we allemaal bij elke opdracht inspringen als dit nodig was. Ook sprongen we van groep naar groep en was er altijd iemand die aan het spelbord aan het begeleiden was zodat daar zeker niets fout ging.
• We hebben heel veel tijd in het spelbord gestoken en daardoor mocht het resultaat echt wel gezien worden. Dit merkte we ook aan de reactie van de kinderen, het sprak enorm aan. Doordat we er ook enorm veel tijd ingestoken hadden, zat het spelverloop ook goed in elkaar. Het was niet perfect, maar het was meer dan goed vonden wij.